Mapa serwisu
XVII KRAJOWA KONFERENCJA AUTOMATYKI
KKA’2011
19-22.06.2011 KIELCE - CEDZYNA

MIEJSCE KONFERENCJI

Miejsce inauguracji Konferencji oraz przedpołudniowych obrad plenarnych:
Aula Główna, Politechnika Świętokrzyska, Al. Tysiąclecia Państwa Polskiego 7, 25-314 Kielce 



Miejsce popołudniowych obrad w sekcjach:
Sale konferencyjne w Hotelu ORW "ECHO" w Cedzynie.

Miejsce zakwaterowania:
Hotel ORW "ECHO" www.hotelecho.oit.pl , 51 pokoi 1-osobowych.
Hotel GROMADA www.gromada.pl, 70 pokoi 2-osobowych.

Przejazd autokarmi do miejsca obrad  plenarnych w Kielcach i do miejsca zakwaterowania w Cedzynie k/Kielc zapewniają organizatorzy.

Cedzyna k/Kielc, miejscowość rekreacyjna nad zalewem w odległości 5 km od centrum Kielc, droga nr 74 w kierunku Lublina.
Dojazd do centrum Kielc (dworzec kolejowy i autobusowy) autobusami linii: 10, 14, 43, 47. 
 

MIEJSCE POBYTU

Cedzyna
Jest to wieś w powiecie kieleckim, położona na terenie gminy Górno. W latach 1975-1998 miejscowość ta administracyjnie należała do województwa kieleckiego. W latach 30. XX w. przez wieś przebiegała trasa kolejki wąskotorowej z Kielc do Złotej Wody koło Łagowa W Cedzynie ma swój początek niebieski szlak turystyczny im. E. Wołoszyna, prowadzący w stronę Wąchocka. Także tutaj rozpoczyna się czerwony szlak rowerowy prowadzący do Nowej Słupi. Trzecim szlakiem rozpoczynającym się w Cedzynie jest czarny szlak rowerowy prowadzący do Kielce. W pobliżu wsi znajduje się sztuczny zbiornik wodny "Cedzyna" utworzony na rzece Lubrzance. Zajmuje on powierzchnię 56 ha. Nad zalewem znajduje się plaża ze zjeżdżalnią i placem zabaw dla dzieci. Nieopodal położone są ośrodki sportowe i hotele. Zalew pełni też rolę akwenu szkoleniowego dla młodych adeptów żeglarstwa.

 

Ruiny Zamku Królewskiego w Chęcinach
Ruiny zamku w Chęcinach
Zamek Królewski wybudowany na jednym z najwyższych w okolicy wzniesień, skalistym wzgórzu dewońskim (367 m.n.p.m). Zamek został wzniesiony około 1300 r. a następnie rozbudowany w XVw. Podzielony na dwie części: zamek właściwy z dwiema charakterystycznymi, cylindrycznymi wieżami z kamienia oraz zamek niższy pełniący funkcje gospodarcze. Legenda głosi że studnia na dziedzińcu połączona była z kościołem na Karczówce w Kielcach (14km), zaś lochy zamkowe kryły ogromne skarby. Zamek pełnił różne funkcje: był rezydencją królowych (m. in. Bony), więzieniem stanu, siedzibą skarbca koronnego, mieszkaniem starostów Chęcińskich. Odbudowana wieża jest udostępniana turystom jako punk widokowy. Roztacza się stąd niepowtarzalny widok na całą okolicę. Jak mówią okoliczni mieszkańcy o północy na murach zamku pojawia się „biała dama” – postać Królowej Bony, która przechadza się z pochodnią. Na zamku organizowane są turnieje rycerskie, pikniki i inne imprezy.
Skansen w Tokarni


Park Etnograficzny w Tokarni

W Tokarni znajduje się Park Etnograficzny gdzie można przenieść się w dawne czasy i poczuć klimat minionych dni. W skansenie znajduje się około 30 starych wiejskich budynków mieszkalnych i gospodarczych, drewniany kościół, drewniany dwór, wiatrak a także ekspozycja obrazów i rzeźb. Domy i inne budynki rozmieszczone są na pagórkowatym terenie i skupione na wzór dawnych wiosek. We wnętrzach można podziwiać oryginalne meble i całe wyposażenie domostw. Skansen w Tokarni jest „perłą” województwa Świętokrzyskiego

 

Klasztor na Świętym Krzyżu
Na szczycie Świętego Krzyża (Łysiec, 595 m npm) stoi Klasztor Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (dawne opactwo benedyktyńskie) i Sanktuarium Relikwii Krzyża Świętego. Data założenia klasztoru benedyktynów na Łysej Górze nie jest znana. Najprawdopodobniej jest to fundacja Bolesława Chrobrego z początku XI wieku.Klasztor na Św. Krzyżu O powstaniu klasztoru mówi opowiadanie o Św. Emeryku, który, jeśli wierzyć legendzie będąc w Polsce w 1006 roku u grobu Św. Wojciecha polował w Górach Świętokrzyskich. Urzeczony tym miejscem, poprosił Bolesława o ufundowanie opactwa. Zwiedzanie zespołu obiektów sakralnych rozpoczyna się przy efektownej furcie klasztornej - głównym wejściu ujętym w portal barokowy z piaskowca. Ale tutaj furta obejmuje również przyległe pomieszczenie o sklepieniu kolebkowym z lunetami zdobionymi stiukową dekoracją. Wśród zabudowań rozmiarami i znaczeniem wyróżnia się kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, zbudowany na miejscu pogańskiej świątyni. Trwając na tym miejscu ponad tysiąc lat zmieniał kształt wielokrotnie. Obecna świątynia wzniesiona została pod koniec XVIII wieku, w stylu barokowo - klasycystycznym. Jest murowana z cegły, orientowana, jednonawowa, na planie prostokąta. Klasycystyczne wnętrze kościoła urzeka pięknem, ciepłem i prostotą. Świątynia skrywa relikwie drzewa Krzyża Świętego, na którym zginął Jezus Chrystus. Stąd wzięła się nazwa szczytu, całych gór świętokrzyskich i województwa. W krypcie pod kaplicą Oleśnickich natomiast złożone jest ciało w przeszklonej trumnie. Przez lata uważano, że jest to Jeremi Wiśniowiecki, ojciec króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, ale badania nie potwierdziły tych przypuszczeń.

Zamek Rycerski w Sobkowie
Sobków założony został jako miasto w 1563 roku przez Stanisława Sobka z Sulejowa, kasztelana bieleckiego, starostę małogoskiego i podskarbiego wielkiego koronnego. Później należał do Drohojowskich, Wielopolskich, Sarbiewskich, Myszkowskich i od 1725 roku Szaniawskich. W swej historii wielokrotnie był niszczony, całkowicie spalony w czasie walk w 1915 roku. Około 1 kilometra na zachód od miejscowości znajduje się zespół podworski popularnie zwany zamkiem rycerskim. Na zespół składa się fortalicja zbudowana w latach 1560-70 przez Stanisława Sobka, wewnątrz której znajdują się ruiny klasycystycznego pałacu wzniesionego przez Szaniawskich ok. 1770 roku. Fortalicja pierwotnie zamknięta była z czterech stron murem obronnym z basztami w czterech narożach, do dziś zachowały sie trzy baszty kryte drewnianymi daszkami, w dolnych kondygnacjach zachowane są strzelnice. Obiekt został częściowo odrestaurowany, w fortalicji znajdują sie pokoje gościnne i restauracja. We wschodniej części miejscowości znajduje się kościół wzniesiony około 1560 roku z fundacji Stanisława Sobka jako zbór ariański. W 1570 roku zamieniony, przez jego syna Stanisława, na kościół katolicki.